Türkiye, zengin peynir çeşitliliğiyle dikkat çeker. Ezine, tulum, çeçil ve manda peynirleri; kökenleri, dokuları ve tat profilleriyle farklı damak zevklerine hitap eder. Bu yazıda bu dört peynir türünü üretim yöntemleri ve kullanım önerileriyle birlikte inceliyoruz.
Ezine Peyniri
Ezine Peyniri, Çanakkale'nin Ezine ilçesinde üretilen, çoğunlukla koyun sütünden yapılan ve coğrafi işaretli bir üründür. Kendine özgü tuzlu tadı ve aromatik yapısıyla diğer beyaz peynirlerden ayrılır. Genellikle kahvaltılarda, salatalarda ve meze tabaklarında zeytin, domates ve taze ekmek eşliğinde sunulur.
Tulum Peyniri
Tulum Peyniri, geleneksel olarak tulum adı verilen derilerde olgunlaştırılan bir peynirdir. Doğu Anadolu ve Ege bölgelerinde yaygındır. Sert ve kırılgan yapıda olan bu peynir, kahvaltı sofralarında ya da zeytinyağı ve kekik gibi aromatik malzemelerle birlikte sunulur.
Çeçil Peyniri
Çeçil Peyniri, tel tel ayrılan yapısıyla tanınır ve Doğu Anadolu’da yaygın olarak üretilir. İnce şeritler hâlinde hazırlanır ve genellikle salamura içinde saklanır. Kahvaltılarda, sandviçlerde veya salatalarda tercih edilir. Ayrıca közlenmiş sebzelerle birlikte sunulduğunda farklı bir tat deneyimi sunar.
Manda Peyniri
Manda Peyniri, Trakya ve Balıkesir bölgelerinde üretilir. Yoğun kremamsı dokusu ve hafif tatlımsı aromasıyla öne çıkar. Kahvaltılarda bal ve taze ekmekle tüketilir; aynı zamanda makarna ve pizza gibi sıcak yemeklerde de kullanılabilir.
